Reflectie Kruidenstages 2025

Na de kruidenstages neem ik telkens wat tijd om de twee periodes te overlopen en eventjes grondig te reflecteren . Moet ik sleutelen aan onze insteek ? Zijn er bezoeken of wandelingen die ik wil veranderen of vervangen ?

Maar nee, de twee stages zijn vlekkeloos verlopen en de deelnemers waren meer dan tevreden. Telkens weer ben ik verbaasd hoe mensen die elkaar tevoren niet kenden, moeiteloos blenden door hun gezamenlijke interesse in de natuur, de planten en gezondheid.

We proberen dan ook steeds opnieuw een programma in elkaar te steken waar diversiteit aan thema's de basis is. Zowel de wandelingen, de bedrijfsbezoeken en de workshops zijn gevarieerd en spreken duidelijk iedereen aan, ongeacht men een herboristen achtergrond heeft of niet.

De Drôme vallei heeft zoveel te bieden dat ik ook zonder probleem een leuk programma kan maken dat jaar na jaar een beetje wijzigt , zodoende kunnen mensen die de stage reeds meemaakten ook een tweede maal meegaan en nog verbaasd zijn !

Wat de deelnemers betreft : ik weet niet hoe het komt maar ik heb telkens een super enthousiaste aangename sympathieke groep mensen mee !

Bonusjes in overvloed dit jaar : in de mei stage heeft deelnemer Amaury geweldige foto's gemaakt, die nu te bewonderen zijn op onze website, of via zijn Insta 

Wij verbleven niet alleen in de Monastère, samen met ons een groep dominees . We bezochten met hen de Kerk-Tempel aan de Monastère en zij vergastten ons op een mooie samenzang. Een wauw moment ! Even wauw was het zangoptreden van Anne met haar man Jeroen aan de ukelele.

In juni beleefden we de start van de Transhumance : een 300 schapen die doorheen het dorp wandelden en eventjes kwamen grazen in de weide van de Monastère. Ze deden dit zo voorzichtig dat Anne haar tent gewoon onberoerd bleef staan tussen die mekkerende schapen.

Op één van de wandelingen kregen we een privé optreden van een marmotten familie, super !

De dagelijkse bonus was absoluut de geweldige kookkunsten van kokkin Willie. Je kan enkele van onze menu's zien op de foto's van Amaury . Als Willie ooit een kookboek schrijft, ben ik de eerste om het aan te kopen.

Tijdens zo een intense week van samen tochten te maken, bezoeken af te leggen en samen te tafelen, komt er wel onverwacht een dieper gesprek. Een verhaal dat je niet loslaat.

Ook dit jaar beroerde er iemand mij met een verhaal recht uit het hart.

Instinctief dacht ik aan een plant, toen ik mocht luisteren naar het verhaal.

Deze plant heb ik ooit beschreven in een Troost verhaal en ik wil ze graag met je delen; Ook de reden waarom ze bij mij in een Troost tuin zou kunnen.

De Solanum dulcamara, bitterzoet , in het Nederlands. De naam proeft zoals hij klinkt : eerst bitter dan zoet. Kauw je op de stengel proef je eerst iets bitters daarna wordt het zoet. Een beetje zoals herinneringen dubbel kunnen zijn, of de waarheid : bitter en zoet, verdrietig en blij tezelfdertijd. Of moet je soms eerst iets bitters verdragen vooraleer je een zoete beloning krijgt ?

In het Latijn is de naam net anders : eerst zoet dan bitter, net zoals in het Frans : douce-amère.

Het is een klimplant uit de familie van de Solanaceae of nachtschade familie. Ze kan verbazingwekkend hoog klimmen . Ik zag onlangs hoe de stengel zich als het ware bochtig doorheen een tralie hekken had geweven met een sterk en stevig resultaat, zo vervlochten dat je er amper beweging in kon brengen. De plant heeft geen hechtranken, ze is gewoon vastberaden en vindingrijk.

Solanum komt van solare: troosten, of consolatio : troost. Iemand troosten is leed wegnemen, meevoelen, con-solatio : niet meer alleen verdriet dragen. Als je iemand troost, gebeurt er iets, ook met jezelf. Soelaas?

De bloemen zijn pareltjes : paars met een geel hartje ( de vergroeide meeldraden ). Ze lijken wat op een felgeel vogelbekje met een kraagje van paarse veren. Een perfecte schoonheid ! Ze bloeien van mei tot september ongeveer.